Over modderpaden

Vandaag aangekomen bij Mr House guesthouse in Pak Khat. Daar hebben we wel wat voor over moeten hebben.
Vanmorgen om 9 uur op weg, nadat we eerst zelf voor ontbijt in ons hotel hadden georganiseerd. Gisteren nog naar de 7/11 geweest om wat in te slaan. Koffie en thee konden we wel gratis in de lobby pakken. Meer faciliteiten waren er niet in het hotel. Het fietsen ging best lekker. Minder wind dan gisteren en dat was merkbaar.
Ondertussen hebben we al zo’n ritme dat we na ongeveer 1 uur stoppen voor een bakkie koffie. We vinden meestal dan wel ene tentje dat wat moderne is, soms met bakkerij erbij. In ieder geval ene echte koffiebar. Vanmorgen het eerste deel langs kleine wegen gefietst. Die hielden op en we hadden ook nog niets gevonden voor koffie. David verwachtte dat we langs de grotere weg dat wel zouden vinden. Ik beloofde hem optimistisch als ik was dat dat wel binnen de volgende 5 km zou gebeuren. We hadden toen 15,6 km gefietst. Helaas was er dus niets en moesten we door tot ongeveer 30 km. Ik zag al de 7/11 opdoemen en bedacht dat ze daar in ieder geval ook ijskoffie verkopen. Warme koffie wist ik niet zeker. Maar 100 meter daarvoor was er een koffiebarretje. Daar lekker gezeten en nog ene tweede bakkie genomen. Wat gekletst en allebei actief op de mobiel ook tussendoor. Ook nog even contact gehad met Lieneke en Hans die al op het vliegveld waren en vandaag terug gaan naar Nederland. Uiteindelijk daar bijna 1 uur gezeten.

Maar er moest ook nog gefietst worden. Dus weer verder. Er was weer een mogelijkheid om via kleine wegen verder te gaan. Eerst als wit streepje en daarna een stippelpad. We hadden ondertussen al ontdekt, dat dat weinig aangaf. Soms was een streepje ene dubbel betonnen pad. Soms een gravelweg. Soms was een stippelstreep een gravelweg en het kon ook gewoon een betonnen pad zijn.
Uiteindelijk werd ons pad dus een echt modderpad waar grote vrachtwagens op bleken te rijden die er steeds diepere kuilen in hadden gemaakt. Er was gespoten, zodat het nat was en gene los zand, waardoor er iets beter op te rijden viel. Het was vooral opletten en weinig van de omgeving zien. Het stuur goed vasthouden en doortrappen, anders ging het fout. Tussen mijn wiel en spatbord begon het al aardig vol te lopen. Gelukkig kwam er uiteindelijk een zijweg, die weliswaar niet op onze kaart stond, maar er reden vrachtwagens op, dus het zou wel naar de grotere weg gaan. Dat bleek ook zo te zijn. Wat ze er precies aan het doen waren, geen idee. Ze reden af en aan op dat moment op die smalle weg. Ze zouden het wel lastig gevonden hebben dat er ook nog 2 mensen op de fiets langs wilden, want ruim was het niet.
Ik was zo druk met op de weg letten dat ik vergeten ben hier foto's van te maken.

Uiteindelijk waren we om 14.00 uur bij ons hotel. Het ziet er echt mooi uit. Eerst wat gegeten op ene heerlijk terras met uitzicht op de Mekong weer. Daarna douchen en dan het zwembad uitproberen. Er was gezegd dat het water erg koud was. Nu vond ik dat wel mee vallen en heb genoten van even daarin liggen en wat zwemmen. Daarna op een bedje naast het zwembad lezen. Het begint echt vakantie te worden.
We hebben hier vanavond ook heerlijk gegeten en ik heb mezelf getrakteerd op ene glaasje witte wijn. Dat zie je hier bijna nergens en is naar Thaise begrippen ook erg duur. Ik ga nooit meer zeggen dat ik niet van pizza houd, want deze was wel erg lekker.
Morgen gaan we waarschijnlijk eerst op de markt kijken. Het kan dan niet zo’n lummeldag worden want we moeten 60 km rijden. Al hoewel uiteindelijk hebben we vandaag ook 60 km gereden.
We hebben een lijst met hotels en km afstanden gekregen van ene vriendin van Lieneke die deze route ook heeft gebruiken. We gaan dat gebruiken als inspiratie en verder zelf onze weg zoeken.