Op het vliegveld

Zo vandaag ga ik naar huis. Inmiddels dus al op het vliegveld aangekomen. De taxirit ging voorspoedig. Dat is het voordeel van op zaterdag vliegen en dan ook nog met de combinatie van Chinees nieuwjaar dat vandaag begint.
De invloed van het corona virus is hier wel zichtbaar. Veel mensen dragen mondkapjes, meer dan je gewoonlijk ziet op een vliegveld. Het zijn voornamelijk Aziatische mensen lijkt het. En ene paar vluchten naar China zijn geannuleerd zie je op de boorden.
Vanmorgen voor mijn doen vroeg opgestaan, om 6.45. Er was een prachtige zonsopkomst te zien. Gisteren alles al zoveel mogelijk ingepakt. De anderen waren een film aan het kijken over Myanmar. Wel fijn om alles in alle rust en ruimte te doen. Of heb ik dat gisteren al geschreven. Ontbijtje met omelet en toast. Ik kreeg veel commentaar, want het is schijnbaar niet gebruikelijk om je omelet op je toast te doen. Ach ja ik vind het lekker zo.
Gisteren met David nog een stukje gefietst. Er is hier in de buurt een plaats met modelspoorlijnen. Een man heeft daar 10 jaar aan gewerkt om het helemaal op te zetten. Veel gebouwen heeft hij zelf getekend en uitgesneden uit karton. Hij bedient het rijden van de treinen met ene app op zijn telefoon. Koffie gedronken en ondertussen de reacties op waar ben je gelezen. Erg gelachen met David om de reactie van mijn moeder waar ene woord was weggevallen. Ik las eerst degene waar ze vroeg of hij zich gedroeg en toen ik dat vertaald had en de volgende las begrepen we dus dat het om zijn voet ging. En toen door naar een andere plaats in de buurt voor lunch. Heerlijk om zo nog even wat te fietsen. Het landschap is hier toch anders dan in het noorden. Ook zijn de huizen meer echte huizen en geen hutjes. Daar waren de anderen die in HHH zijn ook. Ik had daar ook ene omelet besteld en dat bleek een geklopt ei te zijn en dan gefrituurd. Niet wat ik verwacht had. Ze frituren hier veel. Dat was niet altijd mijn favoriet. Terug naar HHH voor een laatste Thai massage. Erg fijn met veel aandacht en zorg werd dat gegeven.
Met mijn shirt waar de vlekken van de dirtroad toch niet meer uitgaan. Het meeste rode stof en klei van mijn fiets gehaald. Dan ziet deze er weer wat schoner uit. Past meer bij de stad.
Ik heb genoten en vind het ook fijn weer naar huis te gaan. Met het koor bezig te zijn en alle bekenden weer echt te zien en te spreken.
Zomaar nog wat losse flarden van onderweg.
Toen we ergens door Bangkok fietste langs een overheidsgebouw. Salueerde de politie voor ons dat we op de fiets langs kwamen.
Wel vaker duimpjes omhoog gehad van brommertjes die langs kwamen.
Er was nog meer en dat weet ik nu niet meer.
Dank voor het meelezen en regeren. Ik heb geen idee of ik volgend jaar weer ga. Ik weet nog niet of ik het voor mezelf kan verantwoorden dat ik zorg voor de aarde wil hebben en dan zo’n afstand vliegen. Als het gaat om warmte en ontspanning zijn er ook andere oplossingen voor januari denkbaar. Daar ga ik me mee bezig houden de komende tijd.