tja wat zal ik schrijven

Ik heb niet zoveel inspiratie vandaag merk ik.
Gisteren was een dag met van alles. We vertrokken uit het park. Onze buren hadden tussen de struiken Ingrid haar badpak en mijn witte bloesje teruggevonden. Nog gezocht naar mijn korte broek en paarse deken, maar helaas.

Het was niet echt een heel interessante tocht. Onderweg nog wel even gestopt toen een hele kudde koeien overstak. Een van de deelnemers Gijs, maakt heel veel foto's. Hij krijgt dan ook echt zo'n fanatieke uitdrukking op zijn gezicht. Binnen de groep noemen we hem al de paparazzi. Leuk om te horen hoe hij dan weer helemaal enthousiast de bus binnen komt 'fantastisch, geweldig, het licht was echt perfect, en dan dat stof erbij, magnifiek.' We weten voor hij binnen komt al wat er gezegd gaat worden.

Op een gegeven moment kreeg onze bus een klapband. net bij een school, dus voor ons en de kinderen genoeg te doen, terwijl de chauffeur met zijn hulpje druk waren om de band te verwisselen.
Bij de lunchstop bleek er nog iets niet on orde met het busje, waardoor we er niet mee verder konden. Ach ja een flexibele instelling wordt gevraagd. Er werden minibusjes voor ons geregeld, zodat we door konden naar Techiman. Ondertussen konden we op de tv daar iets zien van de begrafenis plechtigheid van de koning moeder van een van de chiefs van de Ashanti die kort geleden was overleden. Iedereen in het zwart, met rode accenten als ze directe familie waren. Zie ook http://omgvoice.com/news/asantehemaa-funeral-photos/

De excursie naar het apen opvangcentrum kon niet door gaan omdat we door de lekke band en het wachten op de andere busjes teveel tijd verloren hadden. Bij het hotel was het wat chaotisch. De kamers bleken niet in orde er waren te weinig twin kamers (2 losse bedden) beschikbaar. Ingrid en ik hebben aangeboden wel samen ene bed te willen delen, die zijn namelijk heel breed hier, mist we wel 2 lakens kregen. Uiteindelijk heb ik 5 kwartier op die 2 lakens en een handdoek moeten wachten. Daar hadden we er namelijk ook maar een van.

Uiteindelijk ging het eten ’s avonds wel snel. Dat hadden we bij aankomst al besteld voor half 8 en zo waar toen we de eetzaal binnen kwamen werd het ook al uitgedeeld. Dat was totaal anders dan de dag daarvoor. Toen hadden we het besteld om 7.00 uur en kregen we rond half negen pas wat.

Omdat de bus naar Kumasi moest om goed gerepareerd te worden, werden er voor vandaag 2 minibusjes gehuurd. Hiermee konden we dan toch nog naar de apen en dan door naar Kumasi.
De busjes stonden vol met teksten over God en Jezus, waren van een of ander kerkgenootschap. Die zie je hier heel veel in dit deel van Ghana. Er is steeds wel een bord van een kerk en ook winkels heten ‘Gods is great funiture’ bijvoorbeeld. Onderweg hadden we ook nog swingende gospelmuziek erbij.

De apen waren wel leuk, maar niet bijster bijzonder. Toen door naar Kumasi. Helaas hadden deze busjes geen airco en dat gingen we wel missen. Het was heek erg druk in de stad. We hebben er denk ik wel ene uur over gedaan om bij ons hotel te komen. Dat zal nog wel de nasleep van de begrafenis van gisteren zijn en morgen schijnt er ook nog een ritueel te zijn. We hebben wel een erg lekkere douche en weer ene ruime kamer hier. Helaas speelt er een bandje al de hele avond aan de overkant. Ik begin ze onderhand zat te worden.

Maarten , onze reisbegeleider is bezig om te proberen dat wij morgen dat ritueel rond die begrafenis ook mee kunnen maken. Ik hoop dat dat gaat lukken. We rijden dan ‘s middags door naar de kust, waar we de laatste dagen zullen zijn.