Naar Ghana via Togo

Onverwacht internet in dit hotel. Het was weer een dag vol belevenissen, maar daar later meer over. Eerst maar even schrijven over de tussenliggende dagen, die jullie nog te goed hebben.

Maandag
We zaten weer op onze gebruikelijke tijd in de bus. Al snel een stop om nog wat boodschappen te doen. Gaf ons de tijd om bij een schooltje te kijken. Ook wat vrouwen met baby’s/ peuters zaten daar. Ze vonden het geen probleem als we een foto maakte. Een jong meisje dacht daar heel anders over. Ze begon hard te huilen. Had waarschijnlijk nog nooit een blanke gezien en dat kan heel beangstigend zijn.
In het straatbeeld zie je vaak gebouwtjes staan met een kruis (x) erop of een pijl en daarna een kruis. Dat betekent dat ze illegaal gebouwd zijn en dat dat deel officieel nog bij de weg hoort. Afbreken dus. Soms zie je ook dat het afgebroken is, maar het puin blijft gewoon liggen. Dan door naar de grens. Dat verliep allemaal best lot. We moesten met z’n allen bij de douanier in zijn kantoortje komen. Als hij je naam riep moest je opstaan en keek hij naar jou en je pasfoto. Dat was Benin uit. Daarna Togo in. Dat duurde heel lang. Je krijgt namelijk en zegel in je paspoort waarop met de hand van alles ingevuld moet worden. Als dat dan van 20 man moet gebeuren zijn ze wel even bezig. Ondertussen lekker in mij boek zitten lezen. De mannen hebben en vrouw geholpen met dode takken uit de boom halen, zodat ze weer brandhout had.
Toen door naar Kara. Meteen weer een stuk drukker. Eerst geluncht en daarna een bezoek aan plaatselijke dorpjes gebracht. De kinderen vonden het weer fantastisch. Een jongetje liep met een stukje rubber rond en deed alsof hij foto’s van ons maakte. Het zal je ook maar gebeuren. Komt er zo’n groep van 18 blanken aan die rondlopen over je erf overal naar kijken en foto’s van willen maken. Ze vinden het wel heel leuk om zichzelf weer terug te zien op het schermpje. Daarna nog langs ijzerbewerkers en een pottenbakker. Ook gezien hoe er plaatselijk bier stond te borrelen. Terug in het hotel nog gekeken bij een handelaar die daar stond met houten masker. Ik heb een mooie gezien. We kwamen er niet uit met de prijs, dus maar zo gelaten. Tijdens het eten ’s avonds nog wel over lopen denken. Gek hoe iedereen zo zijn manier heeft om er mee om te gaan. Sommige zeggen je moet juist niet beginnen met wat je wilt, maar met wat anders. Vooral niet te gretig lijken. Voor mij werkt dat niet. Ik wil duidelijk zijn over wat ik wil en voor mezelf ook bepalen wat het maximale is dat ik ervoor uit wil geven. Soms ook denken, waar hebben we het over. Als ik 1000 of 2000 meer betaal hebben we het dus over € 1,50 of 3,-. Maar goed het blijft een spel wat ik nog niet zoveel gespeeld heb en dat wij ook niet gewend zijn. Ik weet wel dat als het echt niet klopt voor de verkoper hij het ook niet doet. Alleen nog wat over de plaatselijke markt gelopen. Ook wel leuk om te doen. Eigenlijk wil ik nog zo’n gekleurde doek meenemen. Ik vind dat op zo’n markt toch wel lastig. Heb ook geen idee van de prijzen.
’s Nachts slecht geslapen. Om 3 uur maar opgestaan en naar de badkamer gegaan om daar de foto’s bij het verslag te plaatsen. Helaas viel mijn muis bij het weer opstaan. Dat was niet zo erg, maar hij brak open en een van de batterijen verdween in het afvoerputje van de douche. Niet zo handig. Ik kon er ook niet meer bij. Het ligt er nu dus nog.

Dinsdag terug naar Ghana
Vandaag gaan we weer de grens over. Dat is altijd maar weer afwachten hoe lang het zal duren. In de beschrijving stond al dat het een lange reisdag zou zijn. Dat was het ook. De weg bestond voor een groot deel ook uit ‘dustroad’. Nou dust was er volop. En soms lagen er ook bergen zand om de weg te vlakken of wat dan ook. Erg hobbelig en langzaam vooruit komend dus. De grens was een gedoe. We moesten eerst een gezondheidsverklaring inleveren. Niemand ging natuurlijk zeggen dat hij de laatste tijd diarree of koorts gehad had. Het ging hier eigenlijk best vlot. Met een uur waren we klaar.
Het was daarna een route met veel korte stops. Eerst bij de Oti rivier. Voor de brug uitstappen. Er in eigen tempo overheen lopen en foto’s maken en daarna weer instappen.
Toen bij een dorpje waar de gemeenschap bezig was met cassave schillen. Leuk om even rond te lopen en hun bezig te zien. Sommige mensen van ons hebben ook geholpen. Een stuk verder kwamen we een lokale markt tegen, waar we ook 30 minuten hebben gestopt voor foto’s maken.
En onderweg weer veel leuke dorpjes langs de kant van de weg. Uiteindelijk kwamen we in Tamale aan. Dit wordt ook wel de hoofdstad van het noorden genoemd. Het was er heel erg druk. Alles krioelt door elkaar. We hadden geen water in onze kamer en konden verhuizen naar een kamer waar het water het wel deed. Het was een heel ongewoon probleem zei de man. Wij weten wel beter. Het eerste wat we doen als we op ene kamer komen. Kijken of er voldoende wc papier is, de airco instellen op 26 graden. Daar zijn we het gelukkig beiden over eens, handdoeken tellen. Soms is er 1 handdoek voor ons tweeën en kijken of er ook een laken op het bed ligt. Het kan namelijk best dat er alleen ene onderlaken met een sprei is. Inmiddels delen Ingrid en ik ook het bed als dat nodig is. Mits het echt een heel breed bed is en we wel allebei ons eigen laken hebben.

We delen hier trouwens van alles met elkaar. Soms heeft iemand zijn tabletten malerone (tegen malaria) vergeten. Dan kan je rustig een pil van de ander krijgen. De volgende dag wordt dat dan weer omgedraaid, en zo houdt ieder zijn eigen hoeveelheid pillen. Veel mensen nemen hem in tijdens het avondeten en als je daar dan zit en je pil ligt op je kamer is dat een makkelijke oplossing.

Als laatste nog even. Wat neem je mee naar de douche. Wel grappig om te zien wat ik mee neem als ik richting (koude) douche ga. Een gewone korte douche partij vraagt niet zoveel. Wat doucheschuim en mijn blokje om mijn voeten een beetje eelt vrij te houden. Maar als ik het een keer uitgebreid wil doen, met warm water, dan vraagt het wel meer. Dan is het echt zo opsommen heb ik alles bij me. Shampoo en crèmespoeling, blokje, doucheschuim en mijn tandenborstel. Niet om mijn tanden te poetsen, maar om mijn voeten en tenen te borstelen, zodat ook daar al het stof en vuil verdwijnt en het niet allemaal in de handdoek komt.
Voorlopig zijn jullie weer bij. Ik ga dit eerst maar plaatsen en dan kijken of ik nog puf heb om over vandaag te schrijven.