Naar de kust

Het ritueel waar ik gisteren over schreef, ging niet door. Hij wilde ons meenemen naar een koning. Daar zijn er hier veel van en we hebben er ook al eens een ontmoet. Hij wilde er ook nog veel geld voor hebben. Dus die deal ging niet door. In plaats daarvan zijn we naar het paleis geweest dat nu ingericht is als museum.
Voor het museum waren ze nog de laatste dingen aan het opruimen van de begrafenis van donderdag. Eerst kregen we een film te zien over het Ashanti rijk, dat al lang terug gaat, te zien. Ze hebben ook altijd veel goud gevonden en warden daardoor erg rijk. De gids vertelde dat er nu een nieuwe moeder gekozen moet worden en dat we ons daarvoor konden aanmelden. In het begin was dat wel ene leuk grapje, maar na de 5e keer begon ik het wel zat te worden.

Vanaf het museum konden we lopend naar de markt. De markt in Kumasi is de grootste van West-Afrika. Ongeveer 1100 kramen en 4x zoveel mensen krioelen er door elkaar heen. Vreselijk hectisch. Niet een markt om even lekker over heen te slenteren en op zoek te gaan naar leuke stofjes (wat ik nog wel wil doen). Maarten (onze reisleider) wist ene huis waar we vanaf het balkon over de markt konden kijken, Dat was wel leuk. Makkelijk de mogelijkheid om foto’s te maken. En ook maar een filmpje, want dat geeft nog meer de hectiek weer. Na de lunch vertrokken we richting kust. Dat zou een ritje van ongeveer 4 uur zin. Ons busje was ondertussen weer gemaakt. Tijdens de rit merkte ik dat het landschap steeds groener werd. De teakbomen in het noorden die hun bladeren lieten vallen door de droogte, werden vervangen door palmbomen, riet of bamboe en bananenbomen.

Volgens mij had ik al eens geschreven over de drempels bij de dorpjes en dat daar altijd mensen staan die dan meteen proberen van alles te verkopen als je af moet remmen. In steden zoals Kumasi staan ze bij stoplichten. Lopen tussen de files door – moeten soms mee rennen als het geheel ineens weer begint te rijden, of staan bij tolpunten. Van alles wordt er aangeboden. Gisteren chocolade gekocht. Niet eens gesmolten en erg lekker. Of water in zakjes, waar ze dan een puntje vanaf bijten en zo op drinken. Bananen. Vers of gedroogd of kleine zakjes pinda’s, rolletjes koek. En alles wordt op het hoofd gedragen. Ook ijsje worden zo verkocht.

Onderweg zag ik nog een dorpspomp, maar voor ik duidelijk kon maken of we daar een fotostop konden maken waren we er al weer te ver voorbij. Via Maarten gin het naar Ben (een jonge knul uit Togo, die Nederlands spreekt en in opleiding voor gids is). Waarschijnlijk had hij aan de chauffeur gevraagd om bij een pomp te stoppen. Dat gebeurde dus even later, alleen was dat een benzinepomp. Ach ja communicatie. Maar goed het was fijn om even uit de bus te zijn en de benen te kunnen strekken. Omdat het afgelegen lag ook goed voor een sanitaire stop. En die waterpomp kwam een kwartiertje later. En daar werd ook nog even voor gestopt.

We zitten en een redelijk luxe resort. Aan het strand met palmbomen. Een ruime kamer en weer een waterkoker op de kamer, zodat we ’s avonds een kopje thee of koffie kunnen zetten. En omdat we hier toch 3 nachten zijn heb ik mijn hele rugzak maar uitgepakt en in de kast gelegd. Dan is het weer overzichtelijk. Als ik dinsdag ga inpakken, moet het toch anders omdat we dan terug gaan.
Morgen gaan we eerst neer een kerkdienst en dan naar Elmina. Het verleden van de slavenhandel zien.